Pinocchio

Meteen met de deur in huis: wij zijn deze week tot een ontdekking gekomen. De Belgisch-Nederlandse grens bevindt zich bij het woord leugen. U hebt allicht het epos van aan elkaar geregen verwijten tussen 'onze' premier Leterme en 'jullie' eurocommissaris Kroes op de voet gevolgd. Wij hebben even de moeite genomen uit te vlooien wat het zelfstandig taalelement 'leugen' eigenlijk precies betekent. Kwestie van te weten waarover we spreken, voor we de emotionele toer opgaan. Van Dale vermeldt drie betekenissen. 1. onjuiste mededeling die bedoeld is om te misleiden (sterker dan: onwaarheid), 2. het liegen en 3. valsheid. Impliciet betekent dit dus ook dat wie een leugen de wereld instuurt, een leugenaar is. Onze diepgravende analyse ziet daar precies de aanleiding van heel de heisa. Een leugenaar genoemd worden in publiek en in de politiek, komt natuurlijk aan als een mokerslag. Ondertussen dreigt zo'n uitlating helemaal te ontsporen, worden de messen geslepen en lijkt het of blauwhelmen best al klaar staan voor een nakende  interventie. Zucht. In plaats van humor als wapen te gebruiken. Te zeggen dat het niet leuk is om voortaan als Pinocchio door het leven te moeten gaan, maar dat ondertussen het privé-nummertje van elke mogelijke eurocommissaris in de galaxis in de eigen Blackberry gevangen zit. Toch? De wereld zit simpel in elkaar. Echt. De waarheid.