Winterse parabel

Een middag op glad ijs, zo was voorspeld. Dus wij verstopten ons in sjaal en muts en wanten. Helaas waren de nieuwe schaatsen op. Stap voor stap dan maar. Aan pirouetten geen gebrek. Tot aan de deur zijn we geraakt. Helemaal. Blij. "Ook een Gelukkig Nieuwjaar!" Iemand koffie of thee? Eerst over koetjes en kalfjes praten, dan over de toekomst rond die tafel. Over hoe we onze barre Elfstedentocht aan zouden vatten. Dichter bij elkaar. Met de neus in dezelfde richting. Hier en daar misschien eens klunend, maar met één doel voor ogen. Tot aan de deur zijn we geraakt. En buiten blijven staan. Niemand maakt open. Alleen hij schreeuwt in de woestijn: "Alles is bevroren!" De bakkebaarden, de woorden. Is er een oplossing, dan? Warm water uit de kraan, en zo het slot ontdooien? Of van de koude kermis recht naar huis. Eerlijk? Het strooizout is lang op.