Menslief

Een klein berichtje is het, in die grootste krant van Belgenland: Bosmans wordt Officier in de Kroonorde. De dag van de investituur van Barack, stond het voor Phil officieel in het Belgisch Staatsblad. Wie in het verleden op katholieke schoolbanken zat, krijgt nu ongetwijfeld een flashback. De Vlaamse priester/schrijver, ooit in Nederland gewijd, was (en is) de belichaming van Bond zonder Naam, een maatschappijkritische beweging, bekend van de gratis spreuken. In onze klas werden die spreuken plichtsbewust opgehangen. Gekleurde rechthoekige blaadjes waren het. Papieren boodschappers die vernieuwende lettersets in een moderne typografie gebruikten. Als we ons verveelden tijdens de les, keken we er naar. 'Verander de wereld, begin bij jezelf.' Zo eenvoudig was het. Of: 'Een vriend weet alles en houdt toch van je'. Tja, dan begon de fantasie vanzelf te werken. Wat zou er van ons, 11 jarige dutsen, te weten zijn? Vreselijke geheimen? Romantische gedachten? En toch bleef die vriend van ons houden? Zo schuld-en-boete vonden we dat. Toen al. Nooit vrij te kunnen zijn zonder vergiffenis van alle zonden. Maar welke dan? De zonde van het ruziemaken met broertje, of die van het speelgoed niet op te ruimen? We vonden troost. In het eten van een plakkerige likschelp.