Fabeltjeskrant

Er hangt smog in de lucht, sinds vrijdag. Het is een smog van woorden. Het maakt het ademen zwaar: goedbedoelde raad, de belerende analyses, die duizend meningen over een gruwelijk verhaal. Er is geen touw aan vast te knopen. En toch zoekt men een verband. Een doekje voor het bloeden. Hoe onachtzaam al die woorden vloeien. Als een hete brij die over ons wordt uitgekotst. Het prikje om ons te verdoven. Toch horen we het goed: dat de-man-met-het-mes normaal school liep, niet eens een keertje zijn jaar moest overdoen. We herhalen: dat de-man-met-het-mes normaal school liep, niet eens een keertje zijn jaar moest overdoen. Alsof, in goede punten, de maat van alle dingen ligt. De kans op het succes. De zekerheid op falen. Zo voelt het aan. Zo is het niet, gelukkig. U leest het in een fabeltjeskrant, geschreven tegen de gitzwarte achtergrond van de misdaad. Misschien verwart dat de gedachten. Misschien is dat geen excuus.