Spiegel

Het zal wel aan ons slecht karakter liggen, maar er is geen haar op ons hoofd dat er aan denkt morgen te carpoolen. We blijven lekker aan ons bureautje zin na zin bedenken. Voor wie zich de voorbije weken voornamelijk ondergronds heeft bewogen: 5 maart is, door het opdringerige Radio1-programma van het doldrieste duo 'Peeters & Pichal', uitgeroepen tot carpooldag. En iedereen doet mee! De minister van Mobiliteit, Sociale Economie en Gelijke Kansen op kop, in haar kielzog gevolgd door een bont spektakel aan politici van allerlei pluimage. Allemaal gaan ze ervoor. Ook de bedrijven kunnen niet achterblijven. Gratis vermelding van hun naam via de radiogolven, een snul die dat laat liggen in tijden van recessie. Wat ons bezighoudt is de dag van vrijdag. Wie pikt zijn collega dan op? Als er in de verste verte geen warme croissants, gratis krant of sympathieke BV's ter aanmoediging langs de kant van de weg staan? Is het echt zover gekomen dat we niets meer ondernemen als we er niet (moreel) toe verplicht worden? Kunnen we alleen nog het goede doen omwille van de media-aandacht? Moeten we echt voor alles beloond worden? Yours truly heeft daar haar buik van vol. Soms komt een lekker ouderwets gezegde als geroepen. Doe wel en zie niet om.