Schreeuwjezus

Twintig minuten op eenzelfde plek, langer is het straatprediker Arnol Kox niet meer toegestaan de blijde boodschap te brengen. Nadat Eindhovense winkeliers een klacht indienden tegen de man, heeft het gerechtshof in Den Bosch geoordeeld dat Kox zich schuldig maakt aan 'onnodige geluidsoverlast'. Gevolg: een voorwaardelijke geldboete van 150 euro. Kox staat bekend als de 'schreeuwjezus'. Ruim dertig jaar tracht hij passanten te bekeren tot het geloof. Zijn scootmobiel is getooid met wervende plakkaten, zijn keel is schor van het roepen. Op zijn zestiende raakte hij betrokken bij een motorongeluk, sinds hij dit overleefde is hij een andere mens. Tenminste, zo wil de petite histoire. Nu zijn wij niet van het soort dat snel bekeerd wordt, noch vinden we het prettig dat er getierd wordt op straat, maar – alle verhoudingen in acht genomen – is het kwaad dat mijnheer Kox aanricht verwaarloosbaar. Mocht hij in het bos staan schreeuwen, zou er misschien een haan om kraaien. Omdat hij het commerciële centrum als actieterrein heeft, wordt hij vervolgd. Er moet zoveel mogelijk verkocht kunnen worden, en met een brulaap in de buurt is dat net iets minder aangenaam voor de klandizie. Wat leren wij hieruit? Dat een boodschap verkondigen, welke ook, nooit zonder gevaar is. Dat rust en stilte in een winkelstraat een contradictie lijkt. Dat huilen met de wolven vaker loont. U mag de voorbeeldenmap bij ons komen uitlenen.