Bouazzá's Culinaire Lijst

Er zijn drie dingen die mij gelukkig maken. Eén daarvan is: eten. Eten, eten, eten. Ik kan er niet genoeg van krijgen.  Geen groter genot dan het ontdekken van nieuwe restaurants en spannende, gewaagde en onverwachtse smaakcombinaties die me laten trappelen van genot.

Ik ga graag af op wat anderen me aanraden en op de vele culinaire gidsen en lijstjes met daarop de beste restaurants, maar  nog liever op mijn eigen ervaring. Eén van de meest gerenommeerde lijsten is die van San Pellegrino met 's werelds 50 beste restaurants; de lijst is zojuist bekendgemaakt voor het jaar 2009.

België is van de 28ste naar de 26ste plaats gestegen met Hof van Cleve van chefkok Peter Goossens en ook Nederland is dankzij Oud Sluis van chefkok Sergio Herman (foto) gestegen van de 42ste naar de 29ste plaats.  Opvallend genoeg is Gordon Ramsay uit de lijst verdwenen en is het Chinese restaurant Hakkassan gedaald van plek 19 naar 36.

Afgelopen jaar heb ik bij het Londense Hakkassan gegeten van Alan Yau. Ik had er al lang naar uitgekeken, maar zoals zo vaak gebeurt bij zaken waar ik me op verheug, viel het tegen. Hakkassans interieur is prachtig, maar het eten is gewoon goed. Niet buitengewoon, niet uitzonderlijk origineel of verrassend.  Veel fijner is het toeven in Yau's geweldige restaurant Yauatcha waar je in een prachtig decor van de heerlijkste dim sums (ware kunstwerkjes) en cocktails kunt genieten.
Een bezoek aan Londen is zonder Yauatcha niet compleet. Op een steenworp afstand ligt de fantastische lingerieboutique van Agent Provocateur, ook zeer de moeite waard, maar in een geheel andere discipline.

Dat Gordon Ramsay uit de lijst is, zal vast hard aankomen, maar - en dit doet me pijn te zeggen, want Ramsey behoort tot mijn vijf mannelijke helden op wie ik heimelijk verliefd ben - ik kan me niet aan de indruk ontrekken dat het zeer terecht is. Zijn restaurant Maze was na een tweede bezoek eigenlijk al een stuk minder, maar echt teleurstellend was zijn restaurant in hotel Claridges: als hoofdgerecht kreeg ik een stuk kabeljauw met spinazie. Fantasieloos voorbereid, voor een exorbitante prijs.

Ik heb nog niet het genoegen gehad in Hof van Cleve te eten, dus daarover moet ik u mijn mening schuldig blijven. Oud Sluis heb ik na lang wachten wel recentelijk bezocht en ik moet zeggen: het eten was verrukkelijk, maar kon wat mij betreft niet tippen aan de onvergetelijke, zinnenprikkelende ervaring die we bij het Maastrichtse restaurant Beluga hadden meegemaakt. Bij Beluga was elke gang een verrassing die niet teleurstelde met als absolute hoogtepunt , precies zoals het hoort, het grand dessert en de heerlijke zoetigheden bij de koffie en thee.

De gustibus non est disputandum, maar kwaliteit en originaliteit, die staan toch zeker buiten kijf? Het valt me namelijk op dat reisgidsen en "best of"- lijstjes regelmatig restaurants aanprijzen die in het echt tegenvallen. De grootste schok ervoer ik bij het met één Michelinster bekroonde Rijswijkse restaurant Paul van Waarden. Als amuses kregen we brood met dipsaus (!) en als hoofdgerecht kreeg ik een een enorme lap tonijn met aardappel-paprikapuree. We hadden in veel eetcafés smakelijker gegeten en voor een fractie van de prijs.

Ik vraag me soms serieus af of de samenstellers van de gidsen de restaurants daadwerkelijk bezoeken, of dat ze afgaan op de reputatie van de etablissementen. Zo is het Parijse restaurant Le Cinq Mars, dat wordt aangeraden door The Lonely Planet gids, veel minder bijzonder dan het Vietnamese restaurant precies er tegenover: Tan Dinh. Deze laatste raad ik u ten zeerste aan, en proeft u dan meteen eens de rolletjes met eend en kumquat. Wat een hemels genot.

Dichter bij huis is restaurant Solo een absolute aanrader. De Marokkaans-Nederlandse chef Mohammed el Harouchi combineert er op sublieme wijze de heerlijkste ingrediënten tot een kleurrijk en oog- en tongstrelend resultaat.  Dat de bediening altijd aangenaam is, is bovendien een pluspunt.

In België springt totnogtoe het Brugse Relais Ravenstein er voor mij uit. Hoewel de mythe gaat dat je in België overal naar binnen kunt stappen voor heerlijke gerechten, ben ik al vaak teleurgesteld. Ik begin te denken dat Nederland met een ferme inhaalslag bezig is.

Tot slot nog een korte lofzang op een restaurant dat in menig lijst ontbreekt en waar je wat mij betreft lekkerder kunt eten dan bij Hakkassan: het Utrechtse Opium. Altijd vriendelijke bediening, een kaart die om de twee, drie maanden verandert en heerlijke Aziatische gerechten met een Frans accent. Opium moet toch wel het meest onderschatte en ondergewaardeerde restaurant zijn, want voor een uiterst aimabele prijs kun je er in ieder geval veel lekkerder eten dan in menig sterrenrestaurant. Hm, misschien is het hoog tijd voor Bouazza's culinaire lijst. Sponsors kunnen zich via deze site aanmelden.