Buitenland

Vriendelijk, dat zijn ze. De Nederlandse dames aan het Engelse ontbijt. We knikken en kijken naar buiten. Twijfelen, dat doen we samen. Over de kans op regen of zon. In dit buitenland wensen we elkaar een mooie dag. Buren met dezelfde taal. Later lezen we op een beeldscherm over thuis. De geboorte van een babyolifant. Verhitte verkiezingsstrijdjes. Lezers die boos zijn op de managers van hun krant. Je krijgt slechts een idee van wat zich afspeelt, op een afstand. Duidelijk is het nooit. Gelukkig. Dat we even leven op een eiland, dat het groen voor onze ogen zelden groener was, dat we allemaal en bijna samen een papieren zakdoekje gebruiken bij het eten van een curry: wie houdt er niet van te dobberen in de zee van gemeenschappelijke tijd? Met als grenzen slechts de uren. Morgen vertrekt de boot en neemt ons mee. Terug naar de overkant. Waar misschien de zomer wacht. Twijfelen doen we er alleen. Over de kans op regen of zon. Ons buitenland zit aan de binnenkant.