Kompas

Vanavond regen. Zo voorspelt de man op de radio. Laat maar komen. De zetels. De verdeling. De partijbesturen in conclaaf. Misschien wordt straks daarmee alles proper gewassen. Voor even. Net lang genoeg om af te spreken in de catacomben. Om een beetje na te denken. Om plannen te smeden. Voor een langgerekte vakantie naar het zuiden van het land? Zou best kunnen. In ieder geval laten we ons door een reisprofessional adviseren. Kwestie van onze geestdrift niet te hoeven temperen door een ongelukkige plons in het zwembad. Een zwembad zonder water. Het politieke klimaat mag ons aan de overkant dan al bevallen, we zijn niet op zoek naar een verblijf 'Ten Huize Planckaerts'. Daarvoor is meer dan vijf minuten moed nodig. Moed die momenteel in onze schoenen is gezakt. U zult ook begrijpen dat we het aanbod om bij Naturisten Federatie Nederland aan te sluiten, eveneens hebben afgeslagen. Het nieuws dat hun aantal leden nog steeds stijgt, is zonder twijfel heuglijk, de noodzaak om in ons blootje rond te trippelen voelen we dezer dagen niet in het minst. In ons hemd staan, is al fris genoeg. Het labyrint in, dan maar. Door het maïsveld de weg naar huis vinden. Een kompas op de linkerarm getatoeëerd.