Perpetuum Mobile

Nog even aan de zomer denken. Aan jokari. Aan ijsjes. Aan kalverliefde. Daarna: diep snuiven in de lederen boekentas. Zo wilde het ritueel. Het ging ons makkelijk af, toen. Vandaag wat minder. Alsof korreltjes los zand eindeloos blijven schuren. Om niet te vergeten. Wat zich heeft afgespeeld de laatste twee maanden? Naast die ridicule mosseloorlog, uitgebroken tussen Vlaanderen en onze Noorderburen omdat deze laatsten zich niet aan de afspraken rond de Westerscheldeverdieping willen houden, tonnen andere onzin. Wie zijn wij om u ermee te vervelen. Nog even wat die mosseloorlog betreft: een waarlijk ludieke actie ware het geweest mocht het Antwerps raadslid De Ridder zich als mossel hebben verkleed, en zo in Yerseke hebben geparadeerd. Niet dus, enkel wat prulpapiertjes van vier hoekjes scotchtape voorzien en op ramen en deuren geplakt. Tot zover de harde actie. Inderdaad. Iedereen heeft erover gesproken. Maar net zo goed hebben ze allemaal niets gezegd. Een zeepbel lang. Meer praktijk, luidt dan ook ons devies bij deze rentree. Wat dacht u van de Ramadan Alert, bijvoorbeeld. Een handig abonnementje waar men het exacte tijdstip van begin en eind van elke vastendag via sms doorgeseind krijgt. Of anders nog. Goede afspraken op papier. Ik lach met elke minister van Buitenlandse zaken die zich gekke hoedjes laat aanmeten. Ik neem alleen een blad voor de mond als ik er op wil fluiten. Ik geloof dat altijd alles weer opnieuw begint.