Kinderhit(s)

Erg veel controle over die memorie van ons hebben we niet. Ons niet(s) vergeten, is wat voornamelijk de verbazing van vriend en vijand wekt. Gisteren nog. Toen we - tot grote hilariteit van de toevallige omstaanders - de tune van ‘Swiebertje’ te berde brachten. Uit het blote hoofd. Het gebeurde bij de bekendmaking van de canon van de Nederlandse Kindertelevisie. Naast de canon van de geschiedenis van Nederland, de canon van de meesterwerken uit de literatuur, de religieuze canon en nog triljoenen andere lijstjes, werd ook eens aan onze Noorderburen gevraagd welke 50 kinderprogramma’s in het collectieve tv-geheugen moesten passen. ‘Swiebertje’, onder andere. Een reeks die wij nooit als kind zagen, maar die we kennen van een elpee: 24x kinderhits. Een aankoop die onze ouders zich wellicht beklaagden toen bleek dat mijn broer en ik een tijdlang alleen daar nog maar naar wilden luisteren. Geen Peter en de Wolf meer. En nergens hoofdtelefoons in de buurt. Van een nauwelijks andere orde, en aan Vlaamse kant, kunt u zich zondag laten verrassen door Open Monumentendag. Het thema dit jaar is de zorg. Gebouwen waarin zorg werd verleend, kruidtuinen, zelfs de plekken waar vakantiekolonies werden gehouden, openen hun deuren. Kinderland in Berlaar, een katholieke ‘schoolvilla’ waar verzwakte kinderen uit de stad werden gesoigneerd, pikken we er uit. Als ze er liedjes zongen, vast geen tv-melodietjes. Iets devoter materiaal, als in ‘Wil je wel geloven dat het groeien gaat, klein en ongelofelijk als een mosterdzaad, dat je had verborgen in de zwarte grond, en waaruit een grote boom ontstond…’