Melkmuilen

De melkweg ligt straks in België. Waalse landbouwers nemen niet langer wat Europa beslist. De melkquota geleidelijk afschaffen? Geen sprake van. Hun verdict: woensdag verdwijnt de dagproductie - leze en schrijve 3 miljoen liter - pardoes in de goten van de regio Ciney. Stoer. Erg stoer. We voorspellen dat voor dit soort baldadige fratsen weinig begrip zal zijn. We voorspellen ook dat de plaatjes van een rivier van melk hoog zullen scoren in de beeldenstroom. En verder? Niets. Niets dan frustratie. Zonde. Net nu er, op de Vlaamse buis, een prima campagne loopt om ons meer van het witte goud te laten drinken: Melk, en je kan tegen een stootje. Op hetzelfde moment dat Zuivelonline.nl de heerlijkste recepten voor kwarktaart op ons afvuurt. Nimmer in ons gezicht, evenwel. Boosheid heeft nog nooit veel opgebracht. Noch voor boeren, noch voor anderen. We kijken dus resoluut de andere kant op. Naar Vermeers melkmeisje. Een keukenmeid, eigenlijk. Ze leeft in het Rijksmuseum in Amsterdam. Ze schenkt, in haar eenvoudige schoonheid, al honderden jaren melk. Niemand die er ook maar aan denkt de aarden kom onder haar kruik vandaan te halen. Geen kat.