Vanitas

Iemand geïnteresseerd in een modereportage met een minister in functie? We dachten het niet. Het moet zijn dat de mensen haar dit hebben ingefluisterd. “Gow, Gildetje, laat u eens scoon schminken en trek eens een galakleedjen aon voor de rentree van het Vlomsche parlement.” Wie stemmen hoort, weet het: er valt onmogelijk aan te weerstaan. Haar bevoegdhedenpakket - mobiliteit en openbare werken - laat haar overigens niet echt toe kort of lang gerokt te velde te verschijnen. We moeten dat toch begrijpen. En dat het een uitdaging was, die verkleedpartij. Dat ook. Zucht. Alsof mevrouw niet genoeg uitdagingen heeft. Politieke uitdagingen, het soort waarvoor ze verkozen is. De enige waar wij als brave burger in geïnteresseerd zijn. Te streng voor de brave duts? Jaloers? Ondertussen richt ze toch geen ander onheil aan? We zwijgen. We tonen u het schilderij van Pieter Claesz. Dat met de schedel en de knoken en het omver gevallen glas. Een vanitasstilleven, schilderstijl die voornamelijk in Vlaanderen en Nederland werd beoefend. Een ijdele poging. Misschien doet het u aan iets denken. Iets anders.