Zangspel

We vertellen het zoals het is. De musicalmanie die de Lage Landen treft, boezemt ons angst in. Als paddenstoelen uit de grond rijzen die hoop liedjessaga’s. Naast Mary Poppins even vrolijk Anne Frank: daar schrikt de argeloze mens toch van. Geef ons de live oorlogsverslaggeving in Irak anytime, maar bespaar ons de stichtende commercie. Opdat we het nooit zouden vergeten is er nu (ook) ‘Amandla! Mandela’. Over de Nelson die de wereld veranderde. Onder het ridicule motto ‘de Zuid-Afrikaanse muziek geeft je altijd hoop’, wordt de tragische levensloop van de voormalige Nobelprijswinnaar in zang en dans vertaald. Luttele 180 minuten zijn ervoor nodig, kostuum- en decorwissels incluis. Een vertoning in de meest letterlijke zin van het woord. Dat er toch veel werk in kruipt en ambacht en goede bedoelingen zal de fan ons voor de voeten werpen. Wellicht. Het is de banaliteit waarmee die grote verhalen worden verteld die ons de stuipen op het lijf jaagt. De wetenschap dat elk leven straks potentieel van de showtrap af kan dalen. Op het podium. Waar iedereen kijkt. Waar niemand ingrijpt.