Voetmat

De sneeuw brengt het mee. De herontdekking van de voetmat. Die heerlijke barrière van kokostapijt, om maar één variant te noemen. Wat zouden we die bodyscans nodig hebben? Gewoon, voeten vegen. Wie het vuil niet aan de deur laat, komt er niet in. U mag dat breed interpreteren. Poedertjes in onderbroeken, lonten lonkend uit de bilnaad, push-ups gevuld met ontvlambare gels. Vort! Wat zegt u? Met wat er zoal via de ether onze huiskamer binnenkomt, overweegt u ook een matje voor de radio? Eentje voor tv, eventueel. En nog een kleintje voor het internet. We kunnen uw logische redenering volgen, maar attenderen u graag op de gevaren van het teveel aan hoogpolig haar: struikelen. Veel gemakkelijker is het een waterafstotend pak aan te trekken wanneer u bij de luister-, kijk- of klikdoos plaatsneemt. Zodat alle mogelijke onzin in een beweging van u afglijdt. Misschien kunt u, bij wijze van tegengif, straks een bezoekje brengen aan de Haagse Filmbank. Om iets te leren uit het verleden. Misschien hebt u wel zin gekregen om beter te spellen. Gaat de bel? Kijk. Iemand uit de kou. Hij veegt zijn voeten. Wij laten hem binnen. Stom hè?