Miss Bazaar

Door het failliet van een marketingconcept - de zelfbedieningszaak met een grote verscheidenheid aan levensmiddelen en een vloeroppervlak van 800 tot 2500 m2 - staan straks een hoop mensen op straat. Bij dit nieuws past alleen wat muzak. Onze excuses daarvoor. Overigens. Wij rijden niet naar de supermarkt. Wij gaan naar de winkel. Het is geen politieke keuze of zo. Het is woordgebruik. Net zo vastgeroest als het parcours dat we wekelijks met het winkelkarretje afleggen. De jager heeft een geheugen. En het is geen boodschappenlijst. We kennen de kassiersters. Eentje komt er uit de Vlaanders. Ze begroet ons immer enthousiast. Wat bracht haar hierheen? We hopen de liefde. We vermoeden het werk. De boterhammen op de plank. In een ver verleden, ontmoetten we Miss Bazaar. Dat was een heerschap dat zich helemaal in zijn cassièrerol inleefde. Met roze gestreepte schort en al. Hij was ook de man achter de microfoon als er wat om te roepen viel. Zijn onnavolgbare “Droge voeding. Kassa 4. Oproep vernietigd.” heeft ondertussen mythische proporties aangenomen. Zou een mens dat kunnen missen? Het oog voor detail in die godverlaten supermarkten? Wij gaan naar de winkel.