Stemvee

Wat ons al even bezighoudt: wat doet men met al dat gedrukte papier dat voor/door verkiezingen wordt gegenereerd (en niet gebruikt). Het is alsof de megalomane aantallen waarmee men brievenbussen denkt te moeten vullen, horen bij de tactiek om de politieke vijand omver te blazen. Meer. Groter. Beter. Of de overtuigingskracht van een ideaal ligt in het aantal vierkante meter affiches is zeer de vraag. Heb je een leuke snoet, dan wil dat vaak evengoed werken als een boeventronie. Gezien worden, boven gehoord, zo lijkt het wel. Zeker nu er stemmen opgaan om de mensen geen beloftes meer te maken. Wat een onzin. Is niet elk verkiezingsprogramma in essentie een belofte? Schept men doelbewust verwarring tussen wat een belofte inhoudt en wat de kiezer een rad voor de ogen draaien betekent? Is de burger écht zo dom? Voor we elk stemgerechtigd individu degraderen tot louter stemvee, moet er misschien nagedacht worden over hoe we onze jongelui in de politiek kunnen opvoeden. Met de kritische reflex altijd op de voorgrond. Valt het u op dat, in een tijd waarin velen de rug toekeren naar een politiek engagement, er nog nooit zoveel stemactiviteit is geweest? ‘Sterren op de dansvloer’ en/of ‘Mijn Restaurant’, ze vragen allebei naar onze stem in ruil voor een erkenning als de beste. Zij ontlenen zelfs hun bestaansrecht aan die keuze. Wat zou er dan mis zijn met af en toe dat bolletje in het stemhokje te moeten/mogen kleuren? We doen tenslotte heel ons leven niets anders.